* * *..Bedrog..* * *
* * *..Bedrog..* * *
vermoeid glijd het masker
van haar betraande,ware gezicht
om even ook zijn rust te nemen
in het donker, ver van licht
waar opgekropte tranen
vol van pijnlijk aangedaan verdriet
zich even mogen tonen
hier waar niemand ze ziet
zodat wanneer de morgen
vol onzekerheden weer beginnen zal
haar masker weer zal stralen
en niemand die het dan weten zal
dat ze vast zit in de diepste dalen..
*..Pricilla..*
Reacties op dit gedicht
| psych: | Donderdag, december 30, 2004 13:07 |
| heel mooi geschreven,,,liefs,,,psych,,, | |
| ~Starlight~: | Donderdag, december 30, 2004 12:54 |
| jaaaaah sunset heeft GELIJK!! kapotslaan!! HARD!! muurtje omgooien!! vechten jij, jij is mooi persoon!! jij verdient t beste!! denk aan onze gesprekken,dan weet je dat ik gelijk heb!! Zie ik je 26-2 bij de meeting :P? Liefs, Stefan |
|
| sunset: | Donderdag, december 30, 2004 12:43 |
| Misschien zou het je werkelijk helpen dat masker stuk te slaan tegen jouw muur (waardoor die ook omvalt), in de spiegel te kijken en te aanvaarden wie je daar ziet, in al haar mooie en minder mooie facetten. Namelijk jezelf. Neem mijn hand. Wandelen we gezamelijk een stukje weg. En zie je, je kan al heel goed zelfstandig lopen. Liefs / sunset |
|
| Manic Manja: | Donderdag, december 30, 2004 12:23 |
| bekend onderwerp maar o zo origineel neergezet! goed! Liefsx Manja |
|
