Een roos in beton
Ik voel me als een roos gevangen in beton
Geen kant op kunnen
Niet sterker kunnen worden
Niet kunnen groeien tot de horizon
Verwelkt omdat het geen voeding krijgt
Niet kan groeien
Tot een sterke stengel met grote gekleurde bladeren
En voor altijd kan bloeien
Ik wil niet verwelken
En voor altijd gevangen zijn
Ik wil kunnen groeien en sterk worden
Groot zijn en niet klein
Geen kant op kunnen
Niet sterker kunnen worden
Niet kunnen groeien tot de horizon
Verwelkt omdat het geen voeding krijgt
Niet kan groeien
Tot een sterke stengel met grote gekleurde bladeren
En voor altijd kan bloeien
Ik wil niet verwelken
En voor altijd gevangen zijn
Ik wil kunnen groeien en sterk worden
Groot zijn en niet klein
Reacties op dit gedicht
| Fri..: | Zondag, januari 02, 2005 14:13 |
| prachtig | |
| Martine Gieze: | Donderdag, december 30, 2004 16:21 |
| erg mooi/ontroerend beschreven!! ik hoop dat je snel tot bloei komt...ik vertrouw erop dat het lukt...nu jij nog!;-) liefs,Mart |
|
| *Cheseri*: | Donderdag, december 30, 2004 14:56 |
| wauw dat heb je erg mooi neergezet :)! prachtig... een roos ben j al! en bloeien gaat j ook lukken!! en heii! groot ben j ook al!!! je schrijft prachtig;)! liefs, |
|
| indianna: | Donderdag, december 30, 2004 14:36 |
| daar word ik even stil van, heel mooi verwoord liefs indianna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: justAkid | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2004 | ||
| Thema's: | ||