het met rust laten
moet het maar met rust laten
me er misschien bij neerleggen
met een hart vol gaten
niks meer zeggen
zal altijd aan je denken
je nooit vergeten
je mijn liefde schenken
misschien wel teveel tijd verstreken
prikkelende ogen
mijn tranen willen eruit
door de duisternis opgezogen
ik wil schreeuwen...luid
het laat me niet gaan
een droom
het mag niet bestaan
voel me loom
zwak en verdrietig
vergeet me niet
onze liefde verklaard als nietig
misschien dat je het dat nog eens ziet
kon altijd op je bouwen
daar ben ik nu niet meer zo zeker van
blijf van je houden
dat dit allemaal kan
probeer me niet te dissen
zal je altijd voor eeuwig missen
me er misschien bij neerleggen
met een hart vol gaten
niks meer zeggen
zal altijd aan je denken
je nooit vergeten
je mijn liefde schenken
misschien wel teveel tijd verstreken
prikkelende ogen
mijn tranen willen eruit
door de duisternis opgezogen
ik wil schreeuwen...luid
het laat me niet gaan
een droom
het mag niet bestaan
voel me loom
zwak en verdrietig
vergeet me niet
onze liefde verklaard als nietig
misschien dat je het dat nog eens ziet
kon altijd op je bouwen
daar ben ik nu niet meer zo zeker van
blijf van je houden
dat dit allemaal kan
probeer me niet te dissen
zal je altijd voor eeuwig missen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: evening star | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||