gangpaden
ik marcheer,in vrijheid van structuur
door zelf bedachte gangpaden
overwegend is het duister,
af en toe een schemer
een enkel pardon,valt uit mijn mond
als ik plots ervaar ,de schoonheid van de wanden
die ik dan met zacht gebaar, streel met beide handen
en ik begrijp waarom het licht mij naar het duister zond
pshychomatisch,romantisch,als dwaallicht verdwaald
in de serre van onplezier,en onecht genot
is mijn honger,naar het onbereikbare
door gegeven liefde,nu eindelijk gestopt,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| zwaantje20: | Vrijdag, december 31, 2004 17:56 |
| Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
| Sunflower Ria: | Vrijdag, december 31, 2004 17:05 |
| Het licht zal altijd bij je zijn en met je meewandelen,ook al zijn er nu stijle wanden,het leid je altijd naar prachtige kleurrijke vrijheid, daar zijn geen stijle wanden prachtig mooi schitterend verwoord Liefs en dikke knuffel kusxxxx Sunflower Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L!a |  
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2004 | ||
| Thema's: | ||