Als ik naar je toe ga zorg ik ervoor dat me lach begint te schijnen…
En probeer ik mijn angsten voor jou te laten verdwijnen…
Toen je bij mama weg ging vond ik dat een goed idee…
En als mensen vragen wat ik er van vindt…
Zeg ik..:”nou ik zit er niet mee!”
Je maakte altijd ruzie en zorgde voor onrust thuis…
’T liefste van het liefste was ik zo ver mogelijk van huis…
Hoe vaak mama wel niet met ons heeft moeten onderduiken…
Maar mama liet niet met zich spotten ze was niet te gebruiken…
Ik was jong maar je liet me merken wat geweld was om mama onder mijn ogen te slaan…
Maar als nog zou je nooit begrijpen als ik zeg dat ik nooit meer naar je toe durft te gaan…
Nu heb je een vrouw met twee kleine kinderen..
Ik zie mezelf in de oudste ik probeer jou kwaad te hinderen…
Ze maken mee wat ik eerder heb meegemaakt…
En je moet weten dat me dat echt wel raakt…
Want ’t zijn twee lieve meisjes en ze moeten lijden van jou kwaad..
En als je dan aan me vraag alles goed?dan zeg ik ja terwijl het helemaal niet zo goed gaat..
En er lopen van die mega tranen in me ogen als ik aan je denk..
Want je bent echt het ergste wat god me ooit heeft geschenk….
Je bent onmogelijk en dat zou je ook altijd blijven,
Ik heb nog steeds heels veel verdriet…
Maar hoe ik me voel dat weet je gewoon niet…!!!