Besloten
Moedeloos kijk ik uit het raam.
Hoe is het ooit tot dit gekomen?
Hoe heeft het ooit zo kunnen gaan?
Ik weet dat er geen weg terug is.
En toch hoop ik erop.
Want zo is er ook geen weg vooruit.
Ik wil dit niet, heb het nooit gewild.
Maar toch is het in me gekropen.
En heeft zich daar genesteld.
Laat me sterven van binnenuit.
Daarom neem ik dit besluit.
Ik stap op.
De reling van het balkon.
Opdat ik nog een keer vrijheid voele moge.
Neem ik deze duik.
Hoe is het ooit tot dit gekomen?
Hoe heeft het ooit zo kunnen gaan?
Ik weet dat er geen weg terug is.
En toch hoop ik erop.
Want zo is er ook geen weg vooruit.
Ik wil dit niet, heb het nooit gewild.
Maar toch is het in me gekropen.
En heeft zich daar genesteld.
Laat me sterven van binnenuit.
Daarom neem ik dit besluit.
Ik stap op.
De reling van het balkon.
Opdat ik nog een keer vrijheid voele moge.
Neem ik deze duik.
Reacties op dit gedicht
| phardrousi: | Maandag, januari 03, 2005 00:10 |
| tuurlijk, lekker schijt aan alles hebben (hmm.. is het al zes uur, tijd om geld te verdienen?) maak je geen illusies wat dat betreft.. x. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mishi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||