irritante inspiratie
Echte carrièrevrouw
Spreekt niet leuk, maar lauw
In d’r zilvergrijze veewee
Neemt d’r arrogantie mee
Als kroket tussen de Michelin
Is in principe het duurste woord dat ik ken
Oude golf inclusief verroeste kleur,
Verrotte deuk in de voordeur
Foute zonnebril op de dashboard
Hou het niet lang, hou het niet kort
Hoef geen carrière
En natte aarde vormt voor mij geen barrière
Niks dat ik opeis
Mijn kleur is diep zwart
En echt niet zilvergrijs
Een voordeel
Door jouw irritante gratie
Krijg ik de inspiratie
Reacties op dit gedicht
| Ertju: | Maandag, januari 03, 2005 23:23 |
| hij blijft leuk!! | |
| willy Vittali: | Maandag, januari 03, 2005 10:59 |
| HA ha, ben ik even blij dat ik groen rij, leuk gedicht, liefs Willy | |
| sunset: | Maandag, januari 03, 2005 10:40 |
| Schitterend deze. Met veel plezier en graag gelezen :=). Liefs / sunset |
|
| libel: | Maandag, januari 03, 2005 08:04 |
| Haha, geweldig... Liefs, libel |
|
| Peter van der Linden: | Maandag, januari 03, 2005 01:09 |
| Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg, toch? Mooi verwoord. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
