Weer een briefje voor jou,


Je bent nu iets langer dan 5 maanden bij ons weg,
en nee, ik ben je nog niet vergeten,
en dat ben ik ook niet van plan.
Met de dag heb ik alsmaar meer respect voor je,
nu pas zie ik wat voor een prachtvrouw je was.

Ik hou van je,
en dat gevoel blijft steeds groeien.
Ik mis je warmte die je altijd uitstraalde,
Elke dag steeds weer.

Ik voel me schuldig,
ik heb het je nooit kunnen vertellen.
Ik heb niet geweend om je heengaan
in het bijzijn van familie,
misschien was dat wel fout?
Ze denken misschien dat ik niet van je houd?

Lieve oma, weet dat zij fout zijn,
ik hou enorm veel van je!
ik kan me gewoon niet uiten
met woorden en tranen,
Alleen met pen en papier…

Het kwam waarschijnlijk verkeerd over,
ze sluiten me nu helemaal uit.
Voor alle kleinkinderen een mooie foto van jou,
maar ja, niet voor mij,
ze denken toch dat ik je niet mis.

Gelukkig heb ik toch eentje kunnen bemachtigen,
Je foto zie ik nu als eerste als ik opsta,
en als laatste voor ik in slaap val.
Nu ben je terug een stukje dichter bij mij.
Of liever gezegd,… ik bij jou.

Lieve oma,
ik hou van jou!

zondag 17 oktober 2004, 23uO6