Elke keer ik je zei:
”Ga door met je leven
Wacht niet op mij
ik kan jou niets meer geven.”


Bleef ik zelf gewoon staan
Zonder het mezelf toe te geven
kon ik je gewoon niet laten gaan
’k wist niet hoe ik verder moest leven


Elke keer ik je zei:
”Zet me uit je hoofd.
Hou niet meer van mij.”
heb ik het zelf nooit helemaal geloofd


Maar ik heb es goed nagedacht
over alles dat we samen hebben beleefd
over wat ik nog van ons verwacht
en over hoeveel je nog om me geeft


Elke keer ik je zei
”Het heeft geen zin,
alsjeblief, vergeet mij
Blijf er niet in…”


Bleef ik zelf onbewust wel
hoewel ik zei van niet
bleef ik zitten in die hel
geketend aan mijn verdriet


Elke keer ik mezelf zei:
Ik zie hem niet meer zo graag
maar zijn mijn gevoelens voorbij?
dat is de grote vraag…


Voorbij zullen ze nooit zijn
Maar het is gedaan..
En ook al doet het pijn
we moeten elkaar laten gaan


Want elke keer ik zei:
”Ga door met je leven
Wacht niet op mij
ik kan jou niets meer geven.”


Bleef ik zelf gewoon staan