Stille stemmen
Stille Stemmen
Aan de overkant van het Leven
Wordt ons de dood gegeven
Innerlijk vertrouwen die het leven ons boodt
Begeven we ons in de oude geheimen van de dood
Wie de angst voor de dood aflegt
Leeft onbevangen zonder innerlijk gevecht
Wanneer een geliefde is heen gegaan
Blijft de band van liefde bestaan
Mijn eigen hart leert het oude weten
Onze ziel zal de ander nooit vergeten
Reacties op dit gedicht
| mensje: | Zaterdag, januari 08, 2005 20:02 |
| geweldig gedicht, wauw! kusj een meisjes mensje |
|
| Lydia69: | Donderdag, januari 06, 2005 19:14 |
| sluit ik me helemaal bij aan! dood is niets, dan een nieuw begin! |
|
| Fortune: | Woensdag, januari 05, 2005 17:09 |
| praaachtig gedicht zeg.. mooi gedaan.. liefs, Samantha |
|
| sunset: | Woensdag, januari 05, 2005 16:55 |
| Want is dood anders dan het afleggen van een - dikwijls - beperkend maar hier noodzakelijk omhulsel? Mooi, waar neergezet. Liefs / sunset |
|
