Daar staan we dan
als twee vreemden voor elkaar
Ik aan deze kant
jij helemaal daar
Ik herken je ogen
ze zijn zoals die van mijn
We voelen beide
dezelfde pijn
We beleven samen
hetzelfde verdriet
Maar van elkaar
weten we het niet
Beide denken we
dat de ander ons is vergeten
En willen niets van
elkaar weten
Daar staan we dan
ver van elkaar vandaan
Terwijl we eigenlijk
allebei verder willen gaan
*Ik wilde een gedicht gaan maken over hoe het zou zijn als het contact met mijn vader terug zou gaan komen, we zouden vreemden voor elkaar zijn, omdat ik niet heb gezien hoe hij zich zelf vooruit heeft geduwd en hij niet gezien heeft hoe ik gegroeid ben... Maar het gedicht liep iets anders dan de bedoeling was, want ik weet dat me vader me niet vergeten is en ik hem niet en we willen zeker wel wat met elkaar te maken hebben... *
| ^jetje^: | Woensdag, januari 05, 2005 20:52 |
| Heey jij maakt mooie gedichtenman.. Ze spreken me echt aan ik herken er veel dingen uit. |
|
| *Cheseri*: | Woensdag, januari 05, 2005 19:42 |
| vreemden.. neej.. j blijft vader en dochter... en zoown band...die voel je.. want als jij die niet zal voelen.. dat ie wel erges ver begraven bestaat...dan zou je er niet zoveel aand oen en er zo mee bezig zijn..Denk ik... geef et tijd..et komt wel lieverd!!!!! ik hou van j! thnx voor j mail! liefs knuff cil.. |
|
| *~*clau*~*: | Woensdag, januari 05, 2005 19:07 |
| ja, meis,ik weet het,terug contact willen hebbe,maar schrik wat er zou kunnen gebeuren.Vreselijk moet die twijfel zijn,hé :s koppiej op dikke knuf clau |
|
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||