eigen benen
Soms zijn mensen eenzaam
Soms zijn mensen blij
Soms zijn mensen gemeen
Soms zijn ze voor mij
Vaak zijn ze tegen
Verzinnen ze scheldwoorden als regen
Ik kan er niet meer tegen
Net als de regen
Ik wil weg vanhier
Ik wil wonen ergens vrij
Alleen op een pier
In een huis van klei
Zelf geverfd en gebouwd
Zelf gordijnen gemaakt
Nergens hoef ik wat te lenen
Ik sta op eigen benen.
Soms zijn mensen blij
Soms zijn mensen gemeen
Soms zijn ze voor mij
Vaak zijn ze tegen
Verzinnen ze scheldwoorden als regen
Ik kan er niet meer tegen
Net als de regen
Ik wil weg vanhier
Ik wil wonen ergens vrij
Alleen op een pier
In een huis van klei
Zelf geverfd en gebouwd
Zelf gordijnen gemaakt
Nergens hoef ik wat te lenen
Ik sta op eigen benen.
Reacties op dit gedicht
| Musje: | Maandag, juni 17, 2002 22:47 |
| Tja meid, ik ken dat gevoel. Veel teveel mensen op elkaar, intolerant als de pest. Laat 't maar weten als je je pier gevonden hebt. Groetjes Musje | |
| Saskia: | Donderdag, september 20, 2001 21:08 |
| Hey Anouk. Klinkt zo bekent... Heel mooi, zo heb ik het niet kunnen verwoorden. Kussies, Saskia |
|
| Gerralt: | Zaterdag, augustus 18, 2001 18:37 |
| Hoi Anouk Errug mooi gedicht... echt een gedicht wat de waarheid spreekt.... mooi Groetjes Gerralt |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anouk | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||