Tranendal bereikt...
Terwijl ik me achter een gordijn van tranen bevind
wrijft mijn eigen arm
troostend over mijn andere.
Wenend als een klein kind
mijn kaken staan gloeiend warm
denk ik aan het moment waar alles veranderde.
Een vriend is iemand die komt,
als niemand meer komt.
Maar waar blijf je dan?
Als zelfs mijn beste vriend me niet geloofd...
*Leugens... Zovele leugens... Ze maken me kapot...*
wrijft mijn eigen arm
troostend over mijn andere.
Wenend als een klein kind
mijn kaken staan gloeiend warm
denk ik aan het moment waar alles veranderde.
Een vriend is iemand die komt,
als niemand meer komt.
Maar waar blijf je dan?
Als zelfs mijn beste vriend me niet geloofd...
*Leugens... Zovele leugens... Ze maken me kapot...*
Reacties op dit gedicht
| LiefKreng: | Woensdag, juli 02, 2008 04:23 |
| Ik moet toch echt even mij respect uitdragen naarjou toe hoe geweldig jij dingen onder woorden kan brengen!! heb nu een aantal dichten van je gelezen .. allemaal.. adembenemned!! Liefs |
|
| Liezi / Shht: | Zaterdag, januari 08, 2005 22:39 |
| Mooi... Ik dank je bij voorbaat voor de tas die (ik weet het wel zeker, prachtig zal zijn ;-)) Bedankt voor de heerlijk invitatie van een sleep-over trouwens, alleen spijtig dat mijn ouders een eind maakten aan die illusie. Alles is een illusie. Weet je wat ik doe? Ik creëer mijn eigen droomwereld én probeer het waar te maken. Geloof me, het helpt. Ik hou nog steeds van je Liefje. Heel veel Liefs, Liezi |
|
| dead angel: | Vrijdag, januari 07, 2005 11:19 |
| hey, heel mooi, ik zou je geloven, je mag me altijd mailen, veel moed... karentje |
|
| Butterfly: | Donderdag, januari 06, 2005 23:13 |
| Rakend, zeer sterk. Sterkte! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aibell | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||