*..Met de zee vergaan..*
bang voor de dag van morgen
een leven waarvan het doel is vergaan
gedachten die overlopen van zorgen
dierbaren die van je heen zijn gegaan
een vloedgolf die je leven overspoelde
en alles mee nam waar jij zoveel om geeft
in een paar minuten verwoest het je wereld
en neemt alles mee waarvoor jij leeft
je hartje dat overstroomt van verdriet
niks wat je nog hebt alleen jezelf
en daar sta je dan in je eentje
een hulpeloos meisje van amper elf
van papa is geen spoor te vinden
en de golven namen mama mee
je broertje gleed uit je handen
en zo verdween je leven in de zee
met eigen ogen heb je alles gezien
en nooit zullen die beelden vervagen
een klein meisje van amper elf
hoe moet ze zoveel pijn verdragen ????
*..Pricilla..*
..Stel je eens voor..Dat jou dochter..of jou zusje.. nog zo jong..zo alleen achter blijven zal..of jij..alleen over zal blijven..met niets..alleen jezelf...Ik denk..dat wij in onze handen moegen knijpen met wat we hebben..ik vraag me af hoe ik zelf soms zo zwak durf te zijn om te zeggen...t leven is te zwaar...hoe zwaar moet het leven dan wel niet zijn voor die mensen daar..die alleen zijn..en niets meer hebben..waarvan alles is afgenomen..alles waarvan ze houden..
al is het maar 1 euro.. stort...op 555.. en laat zien dat je een hart hebt..
| *Nadine*: | Zondag, januari 09, 2005 19:30 |
| wow heel rakenD geschreve, heeL erg wat er gebeurT is, wel super mooi geschreven, liefs Nadine |
|
| Laura Luijkx: | Vrijdag, januari 07, 2005 17:26 |
| Wauw meid, heel mooi gebaar! En ik vind 555 'n hele goede actie! Liefs, Laura *Prachtig geschreven btw ;)* |
|
| Martine Gieze: | Vrijdag, januari 07, 2005 14:56 |
| WoW!!! 'k ben diep onder de indruk! wat intens/ontroerend verwoord! idd,vgl met hun verlies heb ik toch niets te klagen... liefs,Mart |
|
| anne(16): | Vrijdag, januari 07, 2005 14:17 |
| *Kippevel* Dit heb je heel mooi verwoord, meisje en je hebt helemaal gelijk, wij zouden blij moeten zijn met wat wij wél hebben... Hou van je Liefs Anne |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 07, 2005 13:16 |
| Dit is zo pijnlijk, invoelend verwoord. Mooi (als je hier het woord mooi mag gebruiken) van je. Liefs / sunset |
|
| dreamangel: | Vrijdag, januari 07, 2005 12:00 |
| ben er stil van geworden. prachtig verwoord! groetjes dreamangel |
|
| Mamke: | Vrijdag, januari 07, 2005 11:51 |
| Kippevel... Zo pijnlijk mooi voelbaar verwoord. gr. Mamke |
|
| druppeltje: | Vrijdag, januari 07, 2005 09:39 |
| heel erg mooi gedichtje, en je hebt gelijk, het materiele is niet alles dat herstelt moet worden.. liefs drup |
|
| *eragon*: | Vrijdag, januari 07, 2005 08:38 |
| "Een oceaan van verdriet vraagt meer dan een lied... Maar toch..." Zo is het met alles wat we kunnen doen. De materiele dingen kunnen vervangen worden, daar zetten we ons flink voor in, maar er is ook ZO veel onherstelbaar beschadigd :(... Mooi geschreven, die wedstrijd moet je echt doen! Liefs & knuffii |
|
| Peter van der Linden: | Vrijdag, januari 07, 2005 02:20 |
| Prachtig warm gedicht. Hoeveel kinderen zullen hun ouders en familie verloren hebben. Wat komt er van ze terecht? Hopelijk vinden ze ergens in de wereld een nieuwe papa en mama. Deze beelden raak je nooit meer kwijt. Welterusten. Liefs, Peter. |
|
| *Fighter*: | Vrijdag, januari 07, 2005 01:16 |
| Woow! Heel mooi!! Kuss JOyce |
|
| angelstar: | Vrijdag, januari 07, 2005 01:12 |
| pfffff...ik ben er stil van...prachtig gewoon! liefs en slaap lekker angel |
|
| marit13: | Vrijdag, januari 07, 2005 01:07 |
| vet mooi gedicht, k vin t vreselijk wat daar allemaal gebeurt mn vriend woont in maleisie was een paar dagen niet zeker van zn leven, zit nu nog steeds helemaal in shok! | |
| Auteur: *Cheseri* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||