langs de waterkant van het leven
Langs de waterkant van het leven
zit ik te staren, en zie dan even
alles van de laatste jaren voorbij drijven
beelden die beter weg kunnen blijven
Water wordt troebel als je er in gaat roeren
niet doen, het zal me niet vloeren
Ik laat het water met rust en stilstaan
alleen zo kan ik het leven weer aan
en wordt het helder, het water
zo dat ik verder kan, beter voor later
Spiegel me erin en denk
wat is het leven zelf een geschenk.
En de wonden waarvan ik genas
gooi ik met grote kracht in een diepe plas
zodat de vormen van de kringen
maken dat ik in mijn leven weer opnieuw kan beginnen
Tijd is er om nieuwe herinneringen te maken, en later
zal ik ze samen weer delen met het water
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, januari 07, 2005 21:59 |
| wondermooi Groetjes Dirk |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 07, 2005 13:02 |
| Prachtig dit remie. Schitterend. Ik heb van het voelend lezen genoten. Liefs / sunset |
|
| Mamke: | Vrijdag, januari 07, 2005 12:04 |
| Mooi beschreven... | |
| Peter van der Linden: | Vrijdag, januari 07, 2005 11:50 |
| Prachtig gedicht. Mooie vergelijking met het water. Prettige dag verder. Liefs, Peter. |
|
| hiljaa: | Vrijdag, januari 07, 2005 10:35 |
| ook in water krijg je kleurijke dingen te zien ! laat je ziel drijven over zee de wind voert je mee naar mooie oorden dit zonder woorden! liefs--hiljaa- |
|
| Raira: | Vrijdag, januari 07, 2005 09:41 |
| Heel erg mooi en berustend, maar ook hoopvol gedicht liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Toonie | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||