Wind waait door mijn haren
zon verwarmd mijn huid.
tranen lopen over mijn wangen
huilend schreeuw ik,
gil er al mijn frustraties uit
weet ik voel me sterker dan de vorige keer
maar toch breekt het mijn hart
waarom moet jij weer vier maanden weg?
de stilte thuis doet me zeer
lijkt of geluk niet mag,
het word altijd door iets verstoord.
het maakt mij verward
is er geen god doe mijn gebeden heeft gehoord?
soms zie ik het even niet meer zitten wordt het felste blauw zwart
nog voordat ik mij afsluiten kan
geef je mij jouw hand
laat je zien jouw hart
onze afscheid komt telkens weer dichterbij
voel ik mijn hart wanhopig slaan
weet niet wat te doen
alleen bij jou voel ik me vrij
vertel me moet je echt gaan?
wil je me dan een ding beloven?
denk je aan mij?