ik verpest het keer op keer
ik kon het niet geloven
toen jij mij zei
dat wij ons vuur lieten doven
het deed mij verdriet
ik liet het je zien
maar het heelde niet
ben verder gegaan
je uit mijn hoofd gezet
heb stomme dingen gedaan
ik kon het niet meer aan
heb alles weggegooit
vaak staan kijken uit het raam
je bent tergesteld in mij
omdat ik weer ben gaan lijnen
ik weet nog wat je zei
je had er wel aan gedacht
maar niet gehoopt
wel verwacht
nu wil je niet meer met me praten
totdat de weegschaal
de 60 kg weer gaat raken
ik heb spijt
wil niet dat jij
onder mijn problemen lijd
toen jij mij zei
dat wij ons vuur lieten doven
het deed mij verdriet
ik liet het je zien
maar het heelde niet
ben verder gegaan
je uit mijn hoofd gezet
heb stomme dingen gedaan
ik kon het niet meer aan
heb alles weggegooit
vaak staan kijken uit het raam
je bent tergesteld in mij
omdat ik weer ben gaan lijnen
ik weet nog wat je zei
je had er wel aan gedacht
maar niet gehoopt
wel verwacht
nu wil je niet meer met me praten
totdat de weegschaal
de 60 kg weer gaat raken
ik heb spijt
wil niet dat jij
onder mijn problemen lijd
Reacties op dit gedicht
| KimErens: | Woensdag, februari 16, 2005 10:27 |
| Komt ook allemaal wel weer goed..Als ik het goed begrijp denk ik dat jij beetje teveel bent gaan lijnen..? Mooi gedicht! Liefs, Kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: braakiejz | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||