Jouw dwingende kussen
Graag onderging ik jouw dwingende kussen
En knepen je lippen mijn adem toe
Stuurloos verwrongen onze lichamen in lussen
Tot de ontknoping ons wegsmeltte
– voldaan en moe.
Onze maalstroom van samenvloeiend gehijg
Ontrukte de wijzers van hun tijd
Tot de valavond de schaduw in onze passie krijgt
En de zintuigen zich losscheurden
- in onaflatende spijt.
We sloegen elkaar gade met het oneindige perspectief
In de wederzijdse weerspiegeling van verliefde ogen.
(ik zag je echter nooit meer terug)
Het liefdeszweet dat ons samendrief
vervloeiden tot tranen die nooit meer drogen.
(en ik besef nu:)
Men is pas een meester in de liefde
als men het als slaaf wil ondergaan.
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Donderdag, juni 16, 2005 00:41 |
| Ik ben alvast begonnen :-) je bent naar verloop van tijd steeds krachtiger gaan schrijven, en deze vind ik droef maar zeker heel mooi. liefs! |
|
| SuperKomet: | Zaterdag, februari 19, 2005 18:02 |
| true | |
| *tientjeuh: | Zaterdag, januari 08, 2005 21:37 |
| zeer mooi gedichtje! XxX |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, januari 08, 2005 01:33 |
| liefde vraagt om overgave, uit jezelf weg te trekken, daar onder lof plaats te maken, opdat de ander zich er binnengekomen zeer bemind vinden kan. groetje, hans |
|
| Fri..: | Vrijdag, januari 07, 2005 21:15 |
| en ik wilde je even bedanken voor je lieve en voor mij prachtige reactie:) Dankje Liefs, Frida |
|
| *..stik..*: | Vrijdag, januari 07, 2005 20:43 |
| mooi | |
| psych: | Vrijdag, januari 07, 2005 17:59 |
| mooi he,,,gr,,,psych,,, | |
| Fri..: | Vrijdag, januari 07, 2005 17:42 |
| wauw.. levenswijsheid:P Prachtig toch, zeer mooi gedicht liefs, Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||