Op het eerste gezicht viel de schade wel mee

de snee die als een rivier door het vel kronkelde

gaf tegengas aan het bloed dat wel wilde stromen

maar van het vel geen kans leek te krijgen

Misschien ga ik wel dood zei je tegen de lucht

en zo zou het ook gegaan zijn ware het niet dat

je stierf aan een bacteriele zieknhuisinfectie niet

aan de winkelhaak die aan je elleboog bungelt als schommel

God noemde het ironie, waar de meningen over verdeelt

waren evenals de rangschikking van het kerkhof die

je ongewild naast een aartsvijand bjizette, je vader

Een man die vleeshaken liet slingeren te pas en onpas

Waar het heen moet met je dat is een vraag die

we ons eigenlijk niet stellen, zo leuk was je ook weer

Niet en om nou te zeggen dat we je missen zullen

zou overdreven zijn, net als het schrijven van een

Post mortem gedicht over iemand die je vaag kent

van achter de toonbank van de slagerij die

altijd klinisch schoon blonk bij het bestellen van gehakt

Daar vallen dus de spaanders, waar men het niet verwacht