Nootlottig
Noodlottig
Hans Wiegel die man van de VVD
het zit hem in dit leven niet echt mee
hoeveel leed kan een mens aan
als je opnieuw weer alleen komt te staan
In 1980 verongelukte zijn eerste vrouw
er heerste toen een droevige rouw
zo jong moest hij haar laten gaan
Jacqueline plots weg uit zijn bestaan
Na enkele jaren als weduwman
zocht hij steun bij zus Marian
de vonk sloeg over het duurde even
maar zij gaf weer invulling aan zijn leven
Nu 25 jaar later gaat hij opnieuw gebukt
onder een dramatisch dodelijk ongeluk
Marianne zus van zijn eerste vrouw
brengt Hans opnieuw in een intense rouw
We wensen Hans sterkte met de verwerking
Reacties op dit gedicht
| Jacqueline: | Zaterdag, januari 08, 2005 17:25 |
| Wat prachtig erje ,ik hoop dat hij het leest!!! | |
| Will Hanssen: | Zaterdag, januari 08, 2005 14:31 |
| Mooi verwoord erje. Ik wens Hans Wiegel en zijn kinderen en verdere familie heel veel sterkte. Liefs, Will |
|
| psych: | Zaterdag, januari 08, 2005 14:06 |
| wel mooi door jou geschreven,en medeleven,,,gr,,,psych,,, | |
| Irdana: | Zaterdag, januari 08, 2005 12:31 |
| alles in het leven staat beschreven soms is het triest wat een mens kan over komen met groet en fijne dag Irdana |
|
| Jannie Hoogendam: | Zaterdag, januari 08, 2005 11:04 |
| Ik weet nog van zijn eerste vrouw en hoe haar zus Marianne haar taak over nam...Ik ben bedroefd voor hem, voor Hans Wiegel en zijn kinderen...Mooi intens gedicht Erje knuff van Jannie |
|
| Lia : | Zaterdag, januari 08, 2005 09:02 |
| vreselijk ... hoeveel leed kan een mens dragen... | |
| Annemieke van der Ven: | Zaterdag, januari 08, 2005 08:10 |
| Is wel een heel tragische speling van het lot... X Annemieke |
|
| sunset: | Zaterdag, januari 08, 2005 08:06 |
| Het leven schrijft voor ieder zijn eigen, soms heel rare scenario's. Meelevend mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
| nica: | Zaterdag, januari 08, 2005 02:42 |
| wat een mooi gedicht voor hem! en zo verdrietig ja! mooi gedicht. liefs nica ( ja weer laat hé?) |
|
| Gonny: | Zaterdag, januari 08, 2005 00:31 |
| Hoi Erje Ja ook ik hoorde het en wist geen woorden meer En ook nu zijn er geen woorden om die pijn te verzachten. Ik hoop dat Hans veel kracht heeft om dit alles te doorstaan. En jij slaap lekker Met dikke nachtzoen Liefs Gonny |
|
| Peter van der Linden: | Zaterdag, januari 08, 2005 00:20 |
| Ik las het vandaag. Zeer triest, twee keer een auto ongeluk, twee zussen, twee echtgenoten. Wat een droevig toeval. Hoeveel kan een mens hebben. Ik wens Hans vanaf deze plaats heel veel sterkte. Welterusten. Peter. |
|
| Mamke: | Zaterdag, januari 08, 2005 00:12 |
| Daar sluit ik mij helemaal bij aan. Het is toch ongelooflijk. Gr. Mamke |
|
| Rien de Heer: | Zaterdag, januari 08, 2005 00:10 |
| Gericht op de actualiteit en ja.....waarom? En hoeveel kan een mens verdragen? Vragen die niet te beantwoorden zijn. Groetjes, Rien. |
|
| Raira: | Zaterdag, januari 08, 2005 00:04 |
| Ja vreselijk erje hoeveel kan een mens verdragen dat blijven onbeantwoorde vragen het leven is ondoorgrondelijk en soms lijkt de wereld helemaal stuk... ik wil hier ook even mijn medeleven uitspreken naar Hans en alle andere nabestaanden erg mooi en rakend verwoord erje liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: erje | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||