Stilte
De lucht ademt ijzige stilte
Doorklieft met de geur van verontruste angst
laat stilte van zich horen
Wiens adem leeft het langst?
Ik ween van binnen
Mijn hart vult de lucht met stilzwijgende smart,
bevriest de stilte
Waar moet ik beginnen?
Ik lees de verharde sporen
waar stilte mij aanspoort te vluchten voor dit allesschreeuwende niets
Schiet ik mis?
Bang het verkeerde wild te storen?
Doorklieft met de geur van verontruste angst
laat stilte van zich horen
Wiens adem leeft het langst?
Ik ween van binnen
Mijn hart vult de lucht met stilzwijgende smart,
bevriest de stilte
Waar moet ik beginnen?
Ik lees de verharde sporen
waar stilte mij aanspoort te vluchten voor dit allesschreeuwende niets
Schiet ik mis?
Bang het verkeerde wild te storen?
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Zaterdag, januari 08, 2005 10:26 |
| intens/puur beschreven...errug mooi!! liefs,Mart |
|
| Rien de Heer: | Zaterdag, januari 08, 2005 09:42 |
| Mooi sfeervol en gevoelig neergezet. Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Zaterdag, januari 08, 2005 09:37 |
| Wohw! Voelbaar, heel voelbaar. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ertju | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||