zacht fluisterend...
zacht fluisterend
gaan mijn woorden
die langzaam aan verdwijnen
meegevoerd door de wind
wazig is mijn blik
door tranen die los komen
al langzaam glijdend
over mijn wangen gaan
ijzige kou voel ik
mijn lichaam te pakken neemt
ik laat het maar gaan
mogelijk gevoelens dooft
emoties die de rust verstoren
vele vragen meebrengen
diep van binnen raken
mijn ziel laat tranen
na uren zitten staren
in de eindeloze verte
richt ik mijn ogen omhoog
en kijk naar de hemel
ik zoek naar antwoord
in de sterren fonkeling
voordat ik weer verder ga
met mijn leven te beleven...
09-01-2005
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, januari 10, 2005 11:24 |
| Mooi, stil mooi dit. Liefs / sunset |
|
| Raira: | Zondag, januari 09, 2005 16:04 |
| Lieve Anita een zeer mooi en rakend gedicht, en ik zag ook fictie staan, maar ik denk dat elk gevoel wat hier staat ook een waarheidsgevoel is niet perse nu maar het zijn wel gevoelens die herkenbaar zijn in alle levensfases.. complimenten voor de mooie verwoording liefs en knuffie Raira |
|
| Irdana: | Zondag, januari 09, 2005 14:19 |
| lieve Keiko jou woorden worden gedragen door de wind *die ze meeneemt naar hen die jij in jou hart nog steeds bemint laat de herinnering aan jou geliefde daar voor altijd blijven op een keer zal bij jou de rust weder keren denk aan alle mooie dingen in het leven jou gegeven kom tot rust en probeer je leven in vreugde te beleven met liefs fijne zondag en troost knuffels van mij voor jou Irdana |
|
| remie: | Zondag, januari 09, 2005 12:51 |
| niet zoeken....doorlopen en leven Liefs Remie | |
| snottebel: | Zondag, januari 09, 2005 12:40 |
| Prachtig geschreven meis.. ga verder met je leven te beleven! er zullen veel vragen zijn waarop je eigenlijk de antwoorden zelf kan weten. Fictie?? Mooi! Knuffel |
|
| westland: | Zondag, januari 09, 2005 11:47 |
| heel mooi geschreven jans,suit me bij wim aan.er staat wel fictie maar daar kan je vele kanten mee op.je ouders. | |
| mariskaaa: | Zondag, januari 09, 2005 10:47 |
| heel erg mooi neergezet loves marisje |
|
| Black Lord: | Zondag, januari 09, 2005 10:40 |
| mooi neer gezet anita maar hoe hoog je ook kijkt somige vragen zullen altijd vragen blijven vraag niet te veel als het antwoord in je eigen hart woont voel je gevoelens diep in je en antwoorden waaien door je ziel zoek niet meer dan bezoeken zij jou als van zelf want in fluister horen ze de warmte die straalt uit je hart warme groet wim black lord |
|
| hiljaa: | Zondag, januari 09, 2005 10:39 |
| prachtige verwoording, brengt gevoelens in beweeging liefs--hiljaa-- |
|
| Rien de Heer: | Zondag, januari 09, 2005 10:39 |
| Heel mooi geschreven. Groetjes, Rien. |
|
| lovegirl: | Zondag, januari 09, 2005 10:36 |
| erg mooi verwoord lieve meis snik ook al leest het zo triest dikke kus veel liefs lovegirl |
|
| Lieverdje: | Zondag, januari 09, 2005 10:36 |
| Fictie! Maar zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||