Onschuldig zoals je naar mij kijkt…
Ongemerkt leg jij jouw hand op mijn hand…
Iedereen gaat maar door… terwijl niks is wat het lijkt…
En ondanks dat ik weet hoe het zit verlies ik ondertussen mijn verstand…

Woorden die geen betekenis meer hebben omdat ik ze nauwelijks hoor…
Gefascineerd staar ik naar je ogen…
Je buigt je voorover, fluistert wat in mijn oor…
En ondanks de woorden sta ik nog steeds onbewogen…

Jij kijkt mij onderzoekend aan, ik kijk terug, niemand die het ziet…
Trek mijn hand los, loop een eindje bij je vandaan…
Kijk even naar je, we lachen voorzichtig naar elkaar, het valt niemand op, zelfs jouw of mijn beste vrienden niet…
Zo vanzelfsprekend alsof een leven zonder jou nooit heeft bestaan…

Blind voor de wereld om ons heen…
Een gevoel van binnen wat niet valt te evenaren…
Ik wil jou.. en jou alleen…
Ik zal op je wachten.. die speciale plaats in mijn hart voor jou bewaren…