Mannenjacht
Jij leeft in schofterige achterdocht en vergeet te zwijgen
over wat je eigenlijk niet zeggen wil, woorden lossen op
natte kussen op natte wangen, nutteloos speeksel
Moet ik je werkelijk wakker maken en jouw wijzen op het
werkelijk leven dat zich achter de spiegel afspeelt, reflectie
van een bestaan dat gebaseerd is op een droom van
Altijd bij elkaar blijven is ijdele hoop dus maak je lippen rood
en wrijf roet onder je ogen, steek je haren op. Zo zag ik
je zitten en het was vast; je ging op mannenjacht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||