niet horen, niet zien...
mijn ogen gesloten
handen uitgestoken
betastend jouw gezicht
vingers die jouw lippen lezen
de trekken van je mond
mij woorden vertellend
zacht maar duidelijk
voor mij verstaanbaar
hoef niet te horen
niet te zien
om te verstaan
jouw eigen taal
woorden voelen
langzaam via vingertoppen
naar binnen gaan
mijn hart binnen glijden
zich vasthechtend
aan de zielewand
en mij van binnen uit
zullen blijven warmen
10-01-2005
Reacties op dit gedicht
| lovegirl: | Vrijdag, januari 14, 2005 20:20 |
| heel mooi geschreven lieve meis graag gelezen kusjes veel liefs lovegirl |
|
| sunset: | Maandag, januari 10, 2005 20:53 |
| Prachtig warm neergezet door jou. Liefs / sunset |
|
| westland: | Maandag, januari 10, 2005 18:18 |
| heel mooi geschreven jans,weet je wel zeker dat het fictie is.het kan ook in het echt zijn zoals jij het schrijft.je ouders. | |
| fox_bert: | Maandag, januari 10, 2005 15:39 |
| ai fictie maar wel warme fictie mooi gedaan | |
| hiljaa: | Maandag, januari 10, 2005 15:36 |
| keiko! dit komt echt uit je hart! liefs--hiljaa-- |
|
| Raira: | Maandag, januari 10, 2005 15:17 |
| een HARTverwarmend gedicht Keiko wat heb je dit mooi verwoord... jammer dat er fictie staat, want jij bent echt in staat om harten van mensen te verwarmen... dus ik lees realiteit oke? liefs knuff Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: keiko | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||