Bezonken rood
Dit is een gedicht dat ik geschreven heb naar aanleiding van een boek dat ik gelezen heb;
Ik huiver als ik denk
Hoe ik verandert ben,
Het komt niet door mij,
Maar door hen,
Het is onvoorstelbaar hoe iemand kan denken,
Zoals ik nu doe,
Je wordt er maar één ding van;
Moe,
Mijn Ma heeft alles gedaan,
Wat ze kon doen,
In het kamp,
Daar en toen,
Maar wat ze ook deed,
Het was niet goed,
Ze had er geen idee van,
Wat het met me doet,
Niets bestaat,
Zo denk ik,
Dat niet iets anders aanraakt,
Dat bedoel ik…
Ik huiver als ik denk
Hoe ik verandert ben,
Het komt niet door mij,
Maar door hen,
Het is onvoorstelbaar hoe iemand kan denken,
Zoals ik nu doe,
Je wordt er maar één ding van;
Moe,
Mijn Ma heeft alles gedaan,
Wat ze kon doen,
In het kamp,
Daar en toen,
Maar wat ze ook deed,
Het was niet goed,
Ze had er geen idee van,
Wat het met me doet,
Niets bestaat,
Zo denk ik,
Dat niet iets anders aanraakt,
Dat bedoel ik…
Reacties op dit gedicht
| *Sofieke*: | Maandag, januari 10, 2005 22:03 |
| Bezonken rood, kwelt mijn hart en ook mijn tranen. Bezonken rood, ik kijk vooruit, al dreigt het verleden me in te halen... Fijn geschreven (enkel: veranderD ben...) ;-) mooi boek hé, heeft me ook aangegrepen... Liefs, xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: twotoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||