het onbewoonde eiland
waar ik samen met drie personen ben
zo voelt het hier te leven
omdat ik na al die tijd nog bijna niemand ken
men leeft hier opzichzelf... zo anders dan daar
kan niet terug en wil het ook niet
maar mis de liefdevolle mensen
dat doet nog telkens verdriet
mijn zus vier maanden niet gezien
omdat het niet goed met haar gaat
hoop dat ze gauw weer beter is
ze op een dag weer voor mijn deur staat
ik wil zo graag naar haar toe
verdikke waarom heeft het zo moeten gaan
weg blijven voor mijn ex en zijn familie
daarbij zo ver bij mijn familie vandaan...
ooit komt de dag...?
nee die gaat niet komen...
kan daar nooit meer veilig zijn...
zelfs niet in mijn dromen
ik weet dat ik het moet accepteren
het een plekje moet geven
maar het is zo bikkelhard
doet vreselijk veel verdriet in ons leven!
10 januarie 2005
| sunset: | Dinsdag, januari 11, 2005 09:02 |
| ooit schijnt de zon ook weer volop voor jou, jullie. Daar ben ik zeker van. Liefs / sunset |
|
| Paulina: | Dinsdag, januari 11, 2005 02:25 |
| Die dag zal ooit wel eens komen alleen de vraag is wanneer.. Kom op meid, het is zwaar.. geen stap achteruit mogelijk. Je hebt de juiste beslissing genomen al lijkt de beloning ver weg te zijn.. Sterkte |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, januari 11, 2005 00:45 |
| Daar moet toch wat aan gedaan kunnen worden? Is dit mogelijk in ons vrije Nederland? Je moet toch kunnen gaan en staan waar je wilt? Vreemd toch? Liefs, Peter. |
|
| Auteur: energygirl |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||