duogedicht gwoon en lotje petotje
ze kende alleen zwart
voelde alleen pijn
maar diep in haar hart
mocht ze eindelijk haarzelf zijn
in haar hart kon ze voelen
ze kon denken wat ze wil
ze moest zichzelf niet hersenspoelen
de wereld stond altijd stil
tot de dag waarop ze zag
dat mensen om haar gaven
ze ging verder met een lach
geen enkel traan gelaten
*de 1e 3e 5e... regels zijn van gwoon en de 2e 4e 6e... van lotje petotje*
Reacties op dit gedicht
| helpdeske: | Woensdag, maart 09, 2005 17:32 |
| Beste Gwoon, Je kende al behoorlijk wat zwart in je leven. Misschien al zoveel dat alles wel zwart lijkt. Terwijl je een lief meisje bent met veel talenten. Daar ben ik van overtuigd. Je hoeft jezelf niet te hersenspoelen, maar anderen hebben ook niet het recht om dat te doen. Je mag rustig je tijd nemen om zelf te ontdekken wat echt goed voor je is, wat voor jou het leven de moeite waard maakt. Als ik een beetje bij deze zoektocht kan helpen, wil ik graag een lichtpuntje voor je zijn. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gwoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||