Jeugdsentiment


Sabine `t was in de zesde klas
dat jij daar opeens was
een prille verliefdheid was ontloken
een vuurtje was ontstoken.

Mijn blikken volgden steeds jouw gang
maar ik was te schuchter en te bang
en zonder aan jou mijn liefde te verklaren
bleef ik steeds maar naar jou staren.

Het leren dat ging van geen kant
na elke les viel ik weer door de mand
mijn blikken dwaalden steeds weer af
naar de glimlach die jij mij gaf.

Ik wilde steeds in jouw nabijheid zijn
steeds was jouw beeltenis in mijn brein
maar ik was te bedeesd het jou te zeggen
of om mijn liefde voor jou uit te leggen.

Het volgend jaar ben ik van school gegaan
op een vissersschip kreeg ik een baan
maar was ik een paar dagen thuis
dan ging ik altijd even langs jouw huis.

Ook jij moet dit hebben geweten
maar uiteindelijk ben je mij toch vergeten
op een reünie zag ik jou weer
het weerzien deed mij toch wel zeer.

Je beeltenis was gelijk een schilderij
maar ook jij was niet meer vrij
ik weet niet of je mij herkende
alvorens jij je blik afwende.

Nu ben ik oud en belegen
heb een vrouw en kinderen gekregen
maar jou beeltenis is nooit vervaagd
waarom heb ik jou toen nooit gevraagd.
DdJ.

In deze Candlelight Gedichtenserie
berust elke overeenkomst met de naam
in het gedicht op een zekere toevalligheid.