het gram dat ik ooit nam
het gram dat ik ooit nam
ik heb gegeven
tot de onzen
minder wogen
dan het gram
dat ik ooit nam
het was gedogen
te mogen lopen
op de lijnen die jij
in gedachten had
ik balanceerde wat
nee nu geen hand
ik breek de blikken
in je ogen want
je woorden zeggen koud
ik heb je nooit gemogen
geen samenspel
jij redt je wel uit onze
vroege eenzaamheid
er was iets zachts in je maar
dat kreeg nooit gelegenheid
12/01/2005
wil melker
Reacties op dit gedicht
| Diane: | Woensdag, januari 12, 2005 17:01 |
| Eén droevige droom,Liefs Diane | |
| psych: | Woensdag, januari 12, 2005 10:22 |
| geweldig weer,,mooi,,,liefs,,,psych,,, | |
| remie: | Woensdag, januari 12, 2005 07:51 |
| ik sta... boven je, mooi gedicht maar erg triest, vrolijk eens wat op Liefs Remie | |
| Fri..: | Woensdag, januari 12, 2005 07:50 |
| en weer een schitterend gedicht wil, droevig-mooi Liefs, Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||