Vergeten
Vergeten
Ik voel me als een
langgeleden dichtgeslagen boek
dat in een verre hoek
ligt te verpauperen.
Als een soort kinderspeelgoed
dat indertijd te veel werd gebruikt
en nu versleten ligt te zijn
in een jurkje van gerafeld satijn.
Waarom let niemand op mij
om goed te maken
wat ik allemaal verkeerd doe
en zo samen met mij in de war te raken?
Ik voel me als een
langgeleden dichtgeslagen boek
dat in een verre hoek
ligt te verpauperen.
Als een soort kinderspeelgoed
dat indertijd te veel werd gebruikt
en nu versleten ligt te zijn
in een jurkje van gerafeld satijn.
Waarom let niemand op mij
om goed te maken
wat ik allemaal verkeerd doe
en zo samen met mij in de war te raken?
Reacties op dit gedicht
| black cat: | Dinsdag, januari 18, 2005 20:18 |
| erg mooi, ik heb geen antwoord kunnen geven, omdat de computer weer zo sloom was. kiss dieuwy |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 14, 2005 23:52 |
| mensen van het boek - hans - gaan lezen - guinevere - ik blijf een heilig woordenboek over des mensen meer trouw en houd het dicht bij de hand, door het lint te leggen waar ik laatst gebleven was, of haast al kwam, hoef ik niet zo ver te zoeken, tenzij het een vrij plots omgeroepen duet aan schijnt te zijn gegaan met een opwaaiend bladervragen, nog ongehoord waren de dagen, de woelwater wirwar voor het eer |
|
| Hans Winter: | Donderdag, januari 13, 2005 22:06 |
| soms op een zomaar vandaag aanwakkerende wind rimpelt zich een satijnen lint tot aan een bijna bladerend boek, wie weet wat het je doet. hans |
|
| Prieel †º: | Donderdag, januari 13, 2005 20:46 |
| Wauw x | |
Over dit gedicht
| Auteur: guinevere | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||