de ogen stil gesloten
als de zoete wind de regen
juist lang genoeg verjaagt
en er van tussen de wolken
de sterrenpracht opdaagt
dan sluit ik stil mijn ogen
en ik weet niet of de wind
de wolken in een richting blies
of dat die zomaar wat
meedreven op een bries
'k Hoef het ook niet te weten
als ik naar de sterren tuur,
want ik weet dat er leven is
achter die grote muur
van onbegrip...
en dan leer ik te begrijpen,
te aanvaarden wie ik ben,
met mijn ogen stil gesloten,
omdat ik dan mezelve ken.
Reacties op dit gedicht
| Rino Saurus: | Zaterdag, januari 15, 2005 03:16 |
| Wow! Heel goed neergezet. Klasse. Wel één vraagje... hoe kunt ge naar de sterren turen met uw ogen stil gesloten? |
|
| Will Hanssen: | Vrijdag, januari 14, 2005 16:26 |
| Heel erg mooi......prachtig!! Liefs, Will |
|
| Ana (stacia): | Vrijdag, januari 14, 2005 12:56 |
| Je wist me te imponeren ... dit smaakt naar nog ... liefs ana |
|
| Bieke: | Vrijdag, januari 14, 2005 12:20 |
| Innemend prachtig gedicht. Liefs Bieke, |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 14, 2005 09:56 |
| Prachtig! Liefs / sunset |
|
| Fri..: | Vrijdag, januari 14, 2005 09:09 |
| prachtig Liefs,Frida |
|
| -Suus-: | Vrijdag, januari 14, 2005 09:06 |
| Je bent de eerste in maanden die met een gedicht een traan weet te toveren.. Je verwoord zo vaak, waar ik de woorden niet voor vinden kan maar toch bedoel.. Geweldig.. Liefs, Suus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||