Trots
De kin verheven,
ga ik in ferme pas
Geen afgunst houdt me tegen,
zij zal weten wie ik was
Ik neem mijn wezen in ogenschouw
Bekijk mezelf als ik denk aan jou
Het zal je verbazen, wanneer ik roepen zou...
‘Schenk uzelf het beste in, laat uw leven een nieuw begin’
‘Rem uw vlucht, draait om en bekeert,
geen dame die mijn verzoek noch weert’
Want ik, ik ben al het ander
Mijn verrukking, ontsprongen uit schrander
Schraal is de wereld, los van weleer...
Toe en keer terug, keer terug en verander
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Vrijdag, januari 14, 2005 16:42 |
| Prachtig geschreven.....héél orgineel, mooi gedaan! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: emil snijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||