Vragende gedachten verwoord.
Onvolmaakt is, weet ik
hetzelfde als perfect zijn.
Maar welke dimensie
heeft een dikke lijn?
Oneindigheid ligt, merk ik
in mijn blinde vlek.
Denk er niet aan, denk ik
en zo houd ik mezelf voor de gek.
De hand voor mijn ogen, negeer ik
in mijn ogen is er geen licht.
Gedachten, leer ik
belemmeren mijn zicht.
Maar waar blijft de dag
die nu door mijn vingers glijdt?
Alleen de klok, voel ik
maakt me bang voor de tijd.
Reacties op dit gedicht
| Teared Out: | Vrijdag, januari 14, 2005 20:37 |
| "Maar waar blijft de dag die nu door mijn vingers glijdt? Alleen de klok, voel ik maakt me bang voor de tijd." Ooooooh, dit is precíes wat ik bedoelde in je mailtje!! Over die momenten die voorbij gaan, waar je niet meer bijkunt. (Zie ook m'n gedicht "Tijd", is ook zoiets.. :$) Maargoed, ik snap je wel geloof ik.. :$ Ook al snap je mijn geraaskal van nu misschien niet. Excusez-moi encore.. :) Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: White Nightmare | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||