verborgen tranen
verborgen tranen
tranen zitten achter mijn ogen
al de hele dag te wachten
drukkend op mijn oog leden
naar de buitenwereld te smachten
maar ik liet ze vandaag niet gaan
niemand mag mijn tranen te zien krijgen
ik mag mijn masker niet breken
ik blijf stil, en ik blijf zwijgen
ze willen zo graag weer weg
maar ik laat ze niet gaan
ik wil ze niet weer laten stromen
maar ik kan ze niet meer aan..
ik wil ze niet laten stromen
vragen krijg ik er dan door
ik wil ze niet laten merken
dat ik de strijd verloor
*confused*
*14-01-2005*
liefs
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Vrijdag, januari 14, 2005 21:58 |
| Huil dan maar in jouw bed, of als er niemand bij is, huilen mag en is geen teken van verlies of onmacht. liefs |
|
| samantha paris: | Vrijdag, januari 14, 2005 20:57 |
| soms wil ik wenen, maar gaat het niet. het word moeilijker om een traan te laten. maar het doet zo goed als het dan wel komt. het is gezond een traantje te laten, ik kan het soms niet, maar als het gebeurd, kan ik mij niet bedwingen, waar ik ook ben, en met wie. het omgekeerde, als ik kwaad ben is het net hetzelfde, het moet er uit, gepast of niet. go with the flowxxx :x | |
| mensje: | Vrijdag, januari 14, 2005 19:34 |
| Heel mooi, ja super.. kusj een meisjes mensje |
|
| m@rcel: | Vrijdag, januari 14, 2005 19:20 |
| Heel gevoelig beschreven, heel mooi. m@rcel |
|
| moowtjuh: | Vrijdag, januari 14, 2005 17:47 |
| pr8ig.. En erg herkenbaar.... Kusz moow |
|
Over dit gedicht
| Auteur: * Teddybeertje * | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||