eenzaam elfje
water valt
als een gordijn,
is als een muur
tussen fantasie en werkelijkheid
een elfje zo droevig
tranen over haar wang
zo eenzaam, zo verlaten
treurend al zo lang
gaat niet voorbij
dood voor der ogen
valt in de put van realiteit
met haar hoofd voorover gebogen
dan besef ik dat deze desillusie
niet de laatste zou zijn
want het gevoel van eenzaamheid
is ook het mijn
als een gordijn,
is als een muur
tussen fantasie en werkelijkheid
een elfje zo droevig
tranen over haar wang
zo eenzaam, zo verlaten
treurend al zo lang
gaat niet voorbij
dood voor der ogen
valt in de put van realiteit
met haar hoofd voorover gebogen
dan besef ik dat deze desillusie
niet de laatste zou zijn
want het gevoel van eenzaamheid
is ook het mijn
Reacties op dit gedicht
| gans: | Zondag, januari 16, 2005 21:37 |
| prachtig geschreven, echt waar.. | |
| Raira: | Vrijdag, januari 14, 2005 22:20 |
| eenzaam verdrietig gedicht maar heel mooi de gevoelens verwoord liefs Raira |
|
| tear of pain: | Vrijdag, januari 14, 2005 21:04 |
| oh, kind toch... Ik snap best wat je bedoelt.. echt, mooi neergschreven :) kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: green eyes gothic | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||