tsunami
dagen geleden
kregen we wrede beelden
de zee heeft zoveel verwoest
zoveel levens , reddeloos verloren
de overlevenden zoekend zonder hoop
zonder te weten of ze nog familie vinden
kinderen alleen achter gebleven
wat is ons leed dan klein
onze zorgen vergaan in het niets
bij het zien van al dat verdriet
hebben wij dan rede om te klagen
ik niet, mijn handicap ,
mijn verdriet , mijn zorgen
gaan verloren als ik zie
dat de overlevenden daar niet kunnen zorgen
voor een toekomst , een morgen
laten wij een stukje van onze hoop , ons leven
doorgeven
ook al kan je niks geven , in gedachten kunnen we bij hun zijn
want zij zitten alleen , zonder huis
laat dat in onze gedachten zijn
want wij hebben het nog goed
wij hebben een thuis
Reacties op dit gedicht
| liesjeuuh: | Donderdag, januari 27, 2005 19:43 |
| ey echt superschoon kem een vraagske zou kik da gedicht moge gebruike vo mijn dosier van godsdienst daar moete we zoiets insteke xXx |
|
| caske: | Donderdag, januari 20, 2005 17:19 |
| Hey laika, Ik vindt dit echt een mooi Gedicht in dit gedicht vindt ik het heel triestig wat er is gebeurd in de getroffen landen. Xxx-jes van caske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: laika | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||