Geruis in stille klanken
Geruis in stille klanken
De letters staan geïnkt in water
Zachtjes vastgevroren, dichtbij
Neuriënd fluisteren stille klanken
De waarheid van de melodie
Dansend op de watersteden
Verloren, verdronken – bestaan
Grijpend in het diepe donker
Zacht zingend komt het terug
De wereld is niet langer rond
Ik loop door grazende velden
De wind ruist geluidloos verder
Er is meer dan het leven alleen
Ik schrijf en schrijf maar door
Het wil niet doch het begint
Schreeuwend val ik – diepte
Woorden zullen vervagen, later
*Uitdaging van Fri..*
Reacties op dit gedicht
| psych: | Zondag, januari 30, 2005 12:47 |
| prachtig dit,,,,liefs,,,elze,,, | |
| Boudaatje: | Zondag, januari 16, 2005 14:45 |
| Prachtig neergezet, poëtisch mooi. liefs |
|
| Raira: | Zondag, januari 16, 2005 13:37 |
| verwarrend mooi, en laat je nog maar vaker uitdagen ik vind het een super gedicht liefs Raira |
|
| SuperKomet: | Zondag, januari 16, 2005 12:37 |
| waaw! meer van die uitdagingen! want dit is machtig mooi... |
|
| Fri..: | Zondag, januari 16, 2005 11:42 |
| wow.. wat een mooi gedicht heb je van mijn titel gemaakt echt, de woorden passen precies overal in de zinnen Liefs, je fan:P Fri |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Butterfly | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||