Zeven heilige beelden in een kerk
Toch niet altijd even heilig
Zien ze niet altijd de ander
Hun ogen enkel bij zichzelf veilig

Hun wereld wit gemaakt met stof
Geblinddoekt zien ze niets meer
Slechts één vrouw heeft haar ogen nog
op een schaal gelegd voor anderen

Niet gezegend met haar zicht
Maar gedoemd de blinde gruwel te aanschouwen
Leidt ze de naamlozen uit het licht
Probeert ze weer beschaving op te bouwen

Het witte schuim wast de beelden schoon
Niet meer heilig maar slechts mens
Een schrijver schrijft op wit papier zijn eerbetoon
De perfecte witheid weg naar ieders wens

* gedicht bij het boek 'Stad der blinden' van J. Saramago *