het huis
Het huis, een drukte van heb ik jou daar
kinderen spelen met elkaar
Een vader groot en sterk
gaat elke dag naar zijn werk
Een moeder die kookt en wast
en zorg dat alles in het huishouden past
Zo gaat het jaren door
en krijgt het huis zijn spoor
Het huis, nu gaat er ééntje uit
het is de oudste spruit
zij ging met haar liefste mee
een kamer leeg, alles naar een andere stee
Het huis, de vader wordt erg ziek
en dan is er grote paniek
het gaat niet goed, ook hij verlaat het huis
dan zijn er nog maar twee mensen thuis
Het huis, de jongste krijgt bij de één ontslag
en vindt een baan ver weg, gaat overstag
en bij haar vriendje wonen meteen
dan is er in het huis nog één
Het huis, de moeder zij blijft alleen
er is geen drukte meer om haar heen
het is te groot, zo leeg, zo koud en zij verdwaalt
waar zij eens als middelpunt heeft gestraald
Het huis, door één voor één verlaten
nu is er niemand meer mee om te praten
Het huis nog even en het staat te koop
Dan gaat ook de laatste op de loop…….
kinderen spelen met elkaar
Een vader groot en sterk
gaat elke dag naar zijn werk
Een moeder die kookt en wast
en zorg dat alles in het huishouden past
Zo gaat het jaren door
en krijgt het huis zijn spoor
Het huis, nu gaat er ééntje uit
het is de oudste spruit
zij ging met haar liefste mee
een kamer leeg, alles naar een andere stee
Het huis, de vader wordt erg ziek
en dan is er grote paniek
het gaat niet goed, ook hij verlaat het huis
dan zijn er nog maar twee mensen thuis
Het huis, de jongste krijgt bij de één ontslag
en vindt een baan ver weg, gaat overstag
en bij haar vriendje wonen meteen
dan is er in het huis nog één
Het huis, de moeder zij blijft alleen
er is geen drukte meer om haar heen
het is te groot, zo leeg, zo koud en zij verdwaalt
waar zij eens als middelpunt heeft gestraald
Het huis, door één voor één verlaten
nu is er niemand meer mee om te praten
Het huis nog even en het staat te koop
Dan gaat ook de laatste op de loop…….
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Maandag, januari 17, 2005 11:35 |
| Mooi uit het leven gegrepen gedicht. Ja zo gaat het meestal. Fijne dag. Liefs, Peter. |
|
| arie.v.d.zalm: | Maandag, januari 17, 2005 10:58 |
| je beschrijft een levensloop,maar zo gaat het vaak ik vind dat je dit heel mooi op een rijtje gezet hebt en er een heel mooi gedicht van gemaakt hebt. moin moin arie |
|
| sunset: | Maandag, januari 17, 2005 10:53 |
| Mooi invoelend neergezet. Al zie ik het huis ook als 'asiel, rustplaats' voor de eerdere uitgevlogen 'jonkies'. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, januari 17, 2005 09:45 |
| dit is prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||