oud gezang
geef me nou één reden.om morgen nog te zien
red me van deze nacht,waarin ik leef
wil jij voor mij het licht ontsteken
zodat ik het duister niet meer vrees
ieder herinnering,voelt als een oud gezang
die vaart op mijn gedachten,steeds als refrein
zeg,op wie moet ik wachten,als de nacht is kil
en deze dag weer wordt vertaald,als een dag met pijn
adem wat niet leeft,stokt in mijn keel
snikkend wakker schrikken,happend naar lucht
maar dan voel ik je hand,en ontwaar je streel
het ben jij,waarom ik niet,naar het duister vlucht,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| juffie: | Dinsdag, januari 18, 2005 21:55 |
| Rillingen op mijn rug, zo intens. Het is denk ik wel 'adem DIE niet leeft' |
|
| Irdana: | Dinsdag, januari 18, 2005 21:18 |
| al is de tunnel nog zo donker en lang aan het eind zal altijd een lichtje zijn probeer te vertrouwen wees niet bang *liefs en troost knuffel Irdana | |
| sunset: | Dinsdag, januari 18, 2005 18:46 |
| Prachtig verwoord weer. Liefs / sunset |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, januari 18, 2005 15:34 |
| Mooi weer hoor. Het gaat goed vandaag, zie ik. Peter. |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, januari 18, 2005 14:53 |
| Zeer schitterend, maar ik lees veel verdriet! Liefs |
|
| Sunflower Ria: | Dinsdag, januari 18, 2005 13:38 |
| stil droevend mooi het is nooit zo donker of het word weer licht liefs knuffel kusxxxx SunflowerRia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||