* Snijden *
Een mes...het voorwerp,
met een punt,
die punt zo scherp,
duwend in je vel tot je niet verder kunt...
De dwang dat je het moet,
dat je het mes niet kwijt zult raken,
je ziet het bloed,
meer! Je moet meer krassen maken!
Je voelt geen pijn,
het fijne gevoel dat door je lichaam gaat,
het mes moet altijd bij jou zijn,
als je het mes in je handen hebt voel je alleen nog haat...
Je maakt jezelf van kant,
je bloed vormt een plas,
een grote plas rondom je hand,
dan weet je...dat dat je allerlaatste kras was...
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, april 07, 2011 15:19 |
| verdrietig herkenbaar voor zovelen.. hoop dat het nu weer beter met je gaat! Knuff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Gewoon_ikke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||