een meisje
zo alleen
zo alleen in de duisternis
ze liep weg ven huis
en hoopte erop
dat ze ergens fijn kon wonen
maar waar ze ook terrecht kwam
was de duisternis
de donkere en kille duisternis

ze liep weer weg
ze liep
en liep
en liep
ze liep tot ze het licht had gevonden
niemand kon haar stoppen
want niemand kon haar zien
ze had te weinig hoop
dat was de reden waarom ze deze reis was begonnen
maar overal waar ze kwam was duisternis

ze dacht steeds
ik moet hier weg
ik wil het licht
ze kwam op een pad
een smal pad
ze volgde het
toen zag ze het licht
ze zag het licht
zo helder dat het was
ze zag mensen

maar toch was er wat mis
ze wist niet wat
maar ze rende
en rende
enrende
maar hoe sneller ze ook rende
ze kwam niet vooruit
maar dit keer zou ze niet opgeven
ze moest en zou doorgaan

en opeens
stond ze daar
ze zag mensen en..........
..........................
de mensen zagen haar
ze had het gevonden
een plek om te wonen
een plek om gelukkig te zijn
EEN PLEK VOL HOOP