Ik ben zo dankbaar dat ik je mag leren kennen,
dat ik die ene dag een reactie gaf op dat mooie gedicht.
Je bent echt zo'n steun voor me dat kan ik zo bekennen,
dankzij jou klap ik niet helemaal dicht.
Je steunt me meer dan ik ooit voor mogelijk hield,
want ondanks de afstand weet ik dat jij er nog bent.
Als jij er niet geweest was was ik al helemaal vernielt,
misschien kan ik door jou wel eens gewoon naar een friettent.
Ik blijf me best doen dat beloof ik,
en misschien word me "gewoone ik" ooit weer de baas.
Misschien dat ik me leven eens weer oppik,
maar zover is het nog niet...helaas...