Het meisje dat ging (en weer terugkwam)                                                          18-01-2005

Ze pakte haar spullen en stopte alles in één grote tas

‘Wat ga je doen?’ vroeg moeder

‘Ik ga!’ zei het meisje, en pakte haar jas

‘Mam, waar staat het antivlooienpoeder?’

Moeder keek verbouwereerd naar het haastige geheel

‘Maar waarom mijn kind?’ vroeg ze triest

Ze wilde het niet laten merken, maar moeder had een flinke brok in haar keel

 ‘Nou mam, jij kijkt naar een meisje dat voor de weide wereld kiest!’

‘De weide wereld?’ vroeg vader die zich bij de twee had aangesloten

‘Jazeker pa, blauwe velden, groene hemels, ik wil het allemaal zien!’

En fier gooide het meisje de tas op haar rug ‘Het wordt vast flink aanpoten.’

‘Maar ik red het heus wel als eigenwijze trien.’

En daar ging ze dan, hun eigen kleine meisje

Weg van huis, op haar eigen avontuur

Ze leek heel vrolijk, dat moesten ze toegeven, ze floot het ene na het andere wijsje

Moeder keek vader aan en raakte compleet overstuur

‘Ik ben haar kwijt!’ schreeuwde ze zo hard ze kon

Vader suste moeder met zachte woordjes: ‘Kom moeder, kom…’

Maar moeder wist niet dat het meisje haar horen kon

Ze was immers net de hoek van de straat om

Het meisje dacht even na en nam toen een besluit

‘Ik ga!’ riep ze tegen de dominee, en sloeg een kruis

Verbaasd keek de dominee haar aan: ‘Waarnaar toe kind, ik weet niet waar je op duidt!’

‘Ik ga!’ riep ze nog een keer, ‘Ik ga terug naar huis!’

En zo belandde het meisje na niet zo’n lange reis weer in moeders armen

Haar lesje had ze wel geleerd

‘En meisje, ben je blij dat je thuis bent?’ vroeg vader die zich stond op te warmen

‘Ja pa.’ sprak ze zacht ‘Ik ben heus wel gegaan…maar ook weer omgekeerd…’