7 jaar
7 jaar geleden
de trachische dag
je ging ons verlaten
je gunde ons je laatste lach.
Ik was 8 jaar oud.
Ik begreep het niet goed
Ik kan me niet veel herinneren.
Maar ik weet wel wat het met je doet.
Geen pake meer waar je mee kan lachen.
Geen pake waar je geheimpjes aan verteld.
Geen pake meer waar ik altijd bij wou eten.
Geen pake meer die open doet als je aanbeld.
De begravenis was zwaar.
ik weet nog precies hoe het is gegaan.
ik wou dat je bij me bleef en nog steeds.
Maar ik moest je laten gaan
Huilen was alles dat ik deed.
ik wou nooit meer lachen ,nooit meer.
Het was alsof jij me een teken gaf.
Ik stopte met huilen en lachte weer.
Pake je was altijd zo bijzonder.
Als ik met je mee mocht gaan vissen.
Wij samen in dat houten bootje
Ja pake ik zal je altijd blijven missen.
7 jaar geleden al weer.
De tijd ging snel voorbij.
Je bent niet meer in het leven
maar in gedachten wijk je nooit van mijn zij
Lieve pake ik mis je zo.
Wat er ook gebeurt , je bent altijd bij me.
Misschien niet op deze wereld.
Maar in gedachten zijn wij onafscheidelijk.
- liefs -