Ik kan niet leven met verdriet
Hoop dat iemand het ziet
Ik voel de pijn
Want ik probeer mezelf te zijn
Ik wil doorgaan
Wil blijven bestaan
Maar ik durf het niet
Ben bang dat niemand me ziet
Dat niemand me ziet staan
Dat ze me allemaal uit de weg zullen gaan
Ik voel me alleen
Ben bang voor alles en iedereen
Wil niet dat iemand aan me denkt
Word al bang als iemand aandacht aan me schenkt
Kan er soms wel van huilen
Hoe kan ik me hier nog voor verschuilen
Ik kan er niet voor op de vlucht gaan
Want als ik wil blijven bestaan
Mag ik niet opgeven
Moet ik door gaan met leven
Ik weet alleen niet of ik het kan
Ik droom overal van
Van leven, van dood gaan
Van opgeven, van opstaan
Ik weet het niet meer
Het is zo moeilijk elke keer
Probeer na te denken
Tegelijkertijd wil ik er geen aandacht aan schenken
Maar ik moet wel, want ik moet er over heen
Maar kan ik dit alleen
Heb ik geen hulp nodig
Of is dat weer overbodig
Ik weet het niet meer
Waarom gebeurt dit weer
Waarom voel ik het allemaal weer terugkomen
Ik kan er niet aandenken, niet over dromen
Ik wil het vergeten
Wil het allemaal niet meer weten
Maar wat moet ik doen, hoe win ik dit gevecht
Is dit een droom, of is het echt
Ik weet het niet meer
Het doet pijn, het doet zeer
Ik voel het stromen door mijn lichaam
Het wil niet weg gaan
Ik voel de tranen alweer komen
Ze blijven over mijn wangen stromen
Ik wil dat het weg blijft, dat de pijn weg gaat
Geef me één reden waarom dit gevoel bestaat
Waarom bestaat pijn
Waarom kan ik mezelf niet zijn
Ik kan hier niet mee doorgaan
Ik kan niet elke keer weer opstaan
Weer door gaan met het leven
Niet meer denken aan opgeven
Ik moet er overheen komen
Moet me tranen laten stromen
Er niet meer aan denken
Niet langer aandacht aan schenken
Maar ik weet niet hoe ik dat doen moet
Want het gaat soms ook wel eens goed
Maar altijd eindigt het ’s avonds met tranen
Toen ze eens kwamen
Zag iemand ze opeens, niemand snapte er iets van
Snappen ze dan niet dat ik ook huilen kan
Snappen ze niet dat ik ook leef met verdriet
Dat kan ook zonder dat iemand het ziet
Ik snap het even niet meer
Waarom gebeurt dit weer
Ben ik iets vergeten
Waarom moet ik dit weer beleven, weer weten
Dat is zonder reden, ik wil dit niet
Ik heb genoeg van al het verdriet
Ik word er moe van
Weet niet of ik nog verder kan
Zie het even niet meer zitten
Iedereen loopt op me te vitten
Ik heb geen zin meer
Ik voel het elke keer maar weer
Dit doet pijn
Ik wil niet langer mezelf zijn
Leven elke dag een gevecht
Dit is echt
Dit doet pijn, dit is moeilijk
Ik weet dat ik normaal altijd vrolijk lijk
Maar achter mijn lach
Schuilt elke dag
Een traan heel stil in mijn oog, want mijn verdriet
Ziet niemand niet