Terugval
verloren paradijs
verdwenen visioen
ontmanteld geloof
kapot spiegelbeeld
bedrogen dromen
ontnuchterde blik
alles is weer
bij het oude terug
met gebogen rug
onder de last van
weemoed en verdriet
vraag je je af
verbijsterd en stil
wat je innerlijk
ineens overkomt
vanwaar zomaar
die terugval
schepen achter je
al half verbrand
oude schoenen
nog net niet
echt weggegooid
half omgekeken
naar het verleden
toch geschrokken
van eigen moed
door een dal
van bittere
ontgoochelingen
ga je dan
in de toekomst
weer zicht krijgen
op het paradijs
zo gaat je weg
soms omhoog
soms omlaag
soms bezaaid
met keien
soms effen
als asfalt
maar nooit
gelijkmatig
en toch
twee passen
naar voren
en èèn stap
achteruit
kom je wel
uiteindelijk
dichterbij
je levensdoel
Rian
Reacties op dit gedicht
| nica: | Vrijdag, januari 21, 2005 01:48 |
| Dit hebben we allemaal weleens!!! Moeilijk genoeg, maar kop op!! het komt wel weer, écht! Sterkte! liefs nica |
|
| energygirl: | Donderdag, januari 20, 2005 21:05 |
| zeer herkenbaar lieverd.... vallen en opstaan he? ik denk aan je liefs en een dikke knuf tine |
|
| Ria : | Donderdag, januari 20, 2005 19:49 |
| Als jij volhoud dan kom je er wel,dat spreekt al uit je gedicht,kop op!Liefs Ria | |
| Fortune: | Donderdag, januari 20, 2005 16:54 |
| op 1 of andere manier is dit een rustgevend gedicht.. Het is op een mooie manier geschreven.. Spreekt mij aan.. liefs, Samantha |
|
| remie: | Donderdag, januari 20, 2005 14:24 |
| vallen en opstaan maar vooral doorlopen en de top bereiken Liefs Remie | |
| Irdana: | Donderdag, januari 20, 2005 13:19 |
| zelfs aan het einde van de donkerste en langste tunnel is licht* met liefs en sterkte knuffel Irdana | |
| *~~~Glitter~~~*: | Donderdag, januari 20, 2005 11:53 |
| trut! en dan ben ik er en dan nog niks zeggen. nou niet goed dus... je kan me toch wakker maken en muts ik lag ook nog niet te slapen. dus :S maak me dan wakker..... xxx hou van je!!!!!! |
|
| sunset: | Donderdag, januari 20, 2005 08:58 |
| Kijk nooit achterom als vóór je het licht schijnt. Droef-hoopvol verwoord. Liefs / sunset |
|
| erje: | Donderdag, januari 20, 2005 08:35 |
| hardverscheurend neergezet lief dat je een doorzetter bent voor je jezelf maar wat evenzo belangrijk is ook voor je dochter, mijn gedachten zijn bij jullie zal een kaarsje branden liefs erje |
|
| wijnand.: | Donderdag, januari 20, 2005 07:29 |
| bewondering voor je doorzettingskracht Goed geschreven |
|
| Lieverdje: | Donderdag, januari 20, 2005 07:00 |
| Zeer prachtig weer! Liefs |
|
| psych: | Donderdag, januari 20, 2005 02:16 |
| stil is psych hiervan,,,liefs,,,kus,,, | |
| fox_bert: | Donderdag, januari 20, 2005 01:39 |
| ja twee stappen vooruit en een stap terug is ook vooruitgang maar helaas niet snel geneog voor het gevoel en inderdaad hoop doet leven hou dat dus vast knuf Bert |
|
| Peter van der Linden: | Donderdag, januari 20, 2005 01:08 |
| Hoop doet leven Rian. En hoop lees ik gelukkig nog in dit gedicht. Probeer die hoop vast te houden. Ik wens je heel veel sterkte. Welterusten. Liefs, Peter. |
|
| Benjamin de Rooy: | Donderdag, januari 20, 2005 01:02 |
| een klein sprankje hoop zie ik in je gedicht. houd dat in elk geval vast. misschien valt het allemaal mee, al blijft het natuurlijk heel erg moeilijk daarin te geloven... sterkte Rian! knuffel, Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||