Een stem in mijn hoofd die blijft zeuren over datgene waar ik echt naar verlang…
Ze vertelt mij over liefde en wat ik in werkelijkheid voel en wil…
Ik wil het niet horen… mijn gevoelens maken mij zo bang..
Ik wil het liever niet weten… ik wil zoveel al blijf ik angstvallig stil…
Wat ik voel als ik je zie wekt de vlinder in mij tot leven…
Ik voel me rood worden, denk even terug aan die zoen…
Voel gevoelens die ik nooit zou willen toegeven…
Gevoelens die dit papier nooit zullen verlaten.. voor nog geen 100 miljoen…
Waarom voel ik dit? Ik kan er helemaal niks mee, ik kan er geen kant mee op…
Sinds die zoen is er gevoel gekomen wat er zat voor ik iets kon doen…
Het gaat me pijn doen… geen mogelijkheid waar ik dit mee stop…
Allemaal ongemerkt naar binnen geslopen door die ene zoen…
Denk te vaak terug aan toen… hoop de hele dag stiekem dat ik je nog tegenkom…
Een beginnende verliefdheid waar ik niks mee wil.. niks mee kan…
Mijn type niet, staat bekend als een onbetrouwbaar persoon, en toch gevoelens, is toch stom?
Op zoek naar een niet te begrijpen persoon? Nou.. hier ben ik dan…