Over het leven, en de puzzels ernaa
Over het leven, en de puzzels ernaast
Sluit je mooie, blonde haren
dicht tegen mijn oren aan
Praat ermee alsof je zingt
met zeven tranen vol muziek
Zo zag ik het, zo dacht ik
terwijl ik eigenlijk niet beter wist
Je bent er, maar je bent er niet
Je verwart me, maar begrijpt me
En toch; als ik je dan zie lopen
je zie zoeken naar jezelf
Dan raak ik mezelf stiekem,
een heel klein beetje in jou kwijt
Reacties op dit gedicht
| *prinses*: | Vrijdag, januari 21, 2005 19:36 |
| sluit me bij de andere meningen aan :) xPrinses |
|
| Rishi: | Vrijdag, januari 21, 2005 19:07 |
| lol tegelijkertijd boudaatje :D |
|
| Rishi: | Vrijdag, januari 21, 2005 19:06 |
| !!!!! sprakeloos mooi |
|
| Boudaatje: | Vrijdag, januari 21, 2005 19:06 |
| PRachitg en zo mooi verwoord. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Soledad* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||